26 Ekim 2012 Cuma

BABALARINI KAYBEDEN TÜM EVLATLARA VE EVLATLARINI KAYBEDEN TÜM ANNELERE...

Bayramın birinci günü, yani dün, aldım haberini sevgili amcamın... Kurban bayramlarında sacın başına geçip eteri kavuran, sonra kendi elleriyle ekmeğin arasına doldurup "sen de aldın mı kızım?" diye herkese tek tek soran, herkesi doyurduktan sonra kendisini doyuran amcam bir kurban bayramı arefesinde hayata yumdu gözlerini... O hep neşeyle "nasılsın kızım?" diye soran adam yok artık...Geride üç evlat bir sürü yeğen, kardeş ve anne bırakarak terk etti bu dünyayı...Aslında onunki zaten hep hüzünlü bir hayattı...Sevdiği herkesten uzak geçirilmiş bir ömür...Sevdiğine sevdiğini söyleyemeden bitip giden bir ömür...Evlatları tarafından dışlanmış bir babanın ömrüydü onun tükettiği...Söylenecek çok şey var amcam için...Onu çok iyi tanıdığımdan değil yaşadıklarını çok iyi bildiğimden...Hani hayatta hep mazlumu oynayanlar haklı görülür ya amcam zalimi oynar göründüğü için haksız göründü.Aslında peşinden koştuğu sadece bir huzurdu. Mazlumu oynayanlar olmasaydı ne evlatlarından ne de sevdiklerinden uzak kalırdı...Tabi olayın diğer tarafında evladını kaybetmiş bir anne var...Çoğu kadın gibi, insan gibi bencil...Ama anne...Geride bıraktığı henüz 62 yaşında bir evladın acısıyla ömrünü tamamlamak zorunda kalan bir anne...
Bu sonsuz ayrılık aklıma canım babamı getirdi ister istemez...
Her ölümden sonra ilişkilerimi düşünürüm.Bu sefer babamla olan ilişkimi düşündüm. Bizi okutmak için çırpınan, kendini feda eden adamı...Sonrasında bizden hiçbir şey beklemeyen, annem bize kızdığında "neyi var çocukların, hepsi melek gibi" diyen adamı, babamı... Herkesin babası iyidir kuşkusuz.Ama benim babam bambaşka. Erkekler hep bencildir ya benim babam tam tersi...Babam hayatımda gördüğüm bencil olmayan tek insandır. Çok iddialı gibi gelebilir bu sözüm ama tanısanız siz de bana hak verirsiniz. Hayatı boyunca hep başkalarını, bizi düşünmüştür... Bu yüzden üzüldü, yıprandı,yıpratıldı...
Babama halen söyleyemediğim çok şey var...Dilenecek çok fazla özür ve edilecek çok fazla teşekkürle dolu...Çok istedim dün bunu yapmayı ama yapamadım.Zincirimi kırıp ne özür dileyebildim ne teşekkür edebildim ne de sevdiğimi söyleyebildim...
Keşke konuşmak da yazmak kadar kolay olsaydı...Hatta bazı şeyleri yazmak da kolay olmuyor...Boğazımda düğümlenen sözcükleri parmaklarım da yazamıyor şu an...

1 yorum:

Adsız dedi ki...

hey your blog design is very nice, clean and fresh and with updated content, make people feel peace and I always like browsing your site.